طاهره نصر؛ هادی عبدالعظیمی
چکیده
درک سطوح تابآوری شهری و برنامهریزی برای کاهش اثرات مخاطرات مختلف، نقشی کلیدی در مدیریت بحرانهای شهری دارد. بر همین اساس، هدف از انجام این پژوهش، شناسایی محدودههای با تابآوری مختلف در مناطق یازده‌گانه کلانشهر شیراز بهمنظور مقابله با بحران سیل است. پژوهش حاضر با روش Fuzzy-AHP و مبتنی بر معیارهای سطح امدادرسانی (زیرمعیارهای ...
بیشتر
درک سطوح تابآوری شهری و برنامهریزی برای کاهش اثرات مخاطرات مختلف، نقشی کلیدی در مدیریت بحرانهای شهری دارد. بر همین اساس، هدف از انجام این پژوهش، شناسایی محدودههای با تابآوری مختلف در مناطق یازده‌گانه کلانشهر شیراز بهمنظور مقابله با بحران سیل است. پژوهش حاضر با روش Fuzzy-AHP و مبتنی بر معیارهای سطح امدادرسانی (زیرمعیارهای تراکم مراکز آتشنشانی، اورژانس، مراکز درمانی، بیمارستان، نیروی انتظامی و هلال احمر)، وضعیت محل سکونت (زیرمعیارهای تراکم محلهای اسکان موقت، تراکم جمعیتی و فضاهای اشغالشده)، وضعیت دسترسی (زیرمعیارهای تراکم نوع شریانی و عرض معابر)، بافت فرسوده و وضعیت قرارگیری تجهیزات، به شناسایی محدودههای با سطوح تابآوری مختلف (ضعیف، متوسط، خوب و خیلی خوب) میپردازد. بررسی سطح امدادرسانی نشان داد که ضعف امدادرسانی در محدودههای دور از مرکز شهر وجود دارد. بنابراین افزایش خدمات اضطراری در محلات و مناطق دور از مرکز شهر شیراز در این مکانها پیشنهاد میشود. به لحاظ معیارها و زیرمعیارهای بررسی شده در این پژوهش، تابآوری ضعیفتر عموماً در شرق و شمال غرب شهر دیده شد. نتایج این پژوهش میتواند در فاز پیشگیری و آمادگی مدیریت بحران، مد نظر مدیران اجرایی قرار گیرد.
